سندهای مهم بین المللی

جامعه درحیرت فیش های جند ده میلیونی مدیران(یادداشت - سایر موضوعات )

ماجرای  فیشهای حقوقی چند ده میلیون تومانی مسئولان بیمه مرکزی ایران و برخی مدیران بانکها و حتی مسئولان دولتی اخیرا سرو صدای زیادی خصوصا در فضای مجازی به راه انداخته  است و اغلب مردم انگشت به دهان در حیرت توجیهاتی هستند که از سوی مسئولان مربوطه ارائه می شود.

این فیشهای حقوقی نشان می‌داد تنها سه مدیر ارشد بیمه مرکزی 180 میلیون تومان حقوق می‌گیرند و حقوق تنها یک نفر 87 میلیون تومان بود.

وام ضروری 400 میلیون تومانی، وام خودروی مدیران، اضافه‌کاری 4 میلیون تومانی، اضافه‌کاری فوق‌العاده 33 میلیون تومانی و برخی ارقام عجیب و غریب دیگر در این فیش‌های حقوق به چشم می‌خورد.

گفته شده که بعد از افشای خبر دریافت حقوق‌های بالای 40 میلیون تومان توسط مدیران ارشد بیمه مرکزی و دستور وزیر اقتصاد برای رسیدگی ویژه به این موضوع، مدیران این شرکت بیش از 200 میلیون تومان  به حساب دولت برگرداندند.

اطلاعات حاصله از وزارت اقتصاد و شرکت بیمه مرکزی حکایت از آن دارد که کمیته ویژه بازرسی وزارت امور اقتصادی و دارایی براساس دستور موکد علی طیب‌نیا در شرکت بیمه مرکزی مستقر و در حال بررسی حقوق‌ و مزایای پرداختی به مدیران ارشد این شرکت هستند.

براساس این اطلاعات رئیس کل بیمه مرکزی در اقدامی فوری دستور عودت دریافتی ویژه اسفندماه هیئت عامل که مورد مناقشه می‌باشد، تا تعیین تکلیف موضوع را صادر کرده است. همچنین شنیده شده محمد امین و سایر اعضای هیئت عامل امروز حدود 200 میلیون تومان که دریافتی ویژه اسفندماه بوده، را به حساب دولت برگردانده‌اند.

نفس عودت این بخش ناچیزی از این مبالغ نشان می دهد که این دریافتیها غیر قانونی بوده است . اما سئوال این است که چرا؟

- درشرایطی که دستمزد سال 95 کارگران پس از کلی کش و قوس به 812 هزار تومان رسید که دولت با اصرار فراوان بر این موضوع تأکید کرد که شرایط اقتصادی برای پرداخت حقوق بیشتر مهیا نیست و امکان پرداخت حقوق بیشتر از این میزان مقدور نیست.

-درحالی که دستمزد کارگران برای سال 95  با دریافت تمام مزایا به 1 میلیون تومان  هم نمی رسد .

- درحالی که  میلیونها جوان بیکار درکشور وجود دارند  که به خاطر نداشتن شغل و حداقل درآمد نمی توانند تشکیل خانواده دهند،

-درحالی که  صدها هزار جوان ماههاست که  درمقابل مدیران بانکها سرخم می کنند تا سه میلیون وام ازدواج بگیرند

- درحالی که درصد قابل توجهی از مردم زیر خط فقر زندگی می کنند

پرداخت این گونه حقوقها چه معنایی دارد؟ مگر قوانین استخدام هماهنگ یا خدمات کشوری در کشور حاکم نیست؟ مگر نظارتی در کشور وجود ندارد؟ مگر مدیران تافته جدا بافته اند که فیشهای متفاوت دارند؟

 با یک محاسبه سرانگشتی می توان دریافت که حداقل حقوق 30 ساله یک کارگر ساده برابر با دریافت سه ماهه یک مدیر بیمه مرکزی است. این در حالی است که بار اصلی اقتصاد و تحریم های اقتصادی کشور بر دوش کارگرانی است که مظلومانه از کشور دفاع می‌کنند و بیراهه نیست اگر بگوییم کارگران شاهرگ نظام اقتصادی دنیا تلقی می‌شوند.

این قشر را به واسطه کارشان می‌توان شاهرگ نظام‌های اقتصادی دنیا تلقی کرد چرا که در دوره های اخیر کارگران منشا تحولات عظیم و گسترده در تمام ابعاد و در تمام عرصه‌ها به خصوص سیاسی و اقتصادی بودند. با چنین اوصافی چگونه ممکن است حقوق تنها یک نفر از مدیران دولتی 87 میلیون تومان باشد اما کارگران به قول دبیر کانون انجمن‌های صنفی کارگران زیر خط بقا روزگار سپری کنند؟

The Long Divorce:saudi arabia and U.S.A(مقالات راهبردی - انگلیسی )

he initial defining moment of President Barack Obamas attitude toward Saudi Arabia, for many people, was when he bowed to King Abdullah as he shook his hand at the London G-20 summit meeting in April 2009. The gesture, which the White House vehemently denied was a bow at all, was variously interpreted as the new president groveling toward an important ally, or an early sign of Obamas capacity to charm.

The Saudis themselves probably werent fooled. They would have known of Obamas 2002 speech in Chicago, just over a year after the terror attacks of 9/11. That speech is most famous for Obamas opposition to President George W. Bushs planned invasion of Iraq, which he referred to as a "dumb war." But the then-state senator also had a pointed message about the two countries that formed the pillars of U.S. influence in the Middle East.

"You want a fight, President Bush?" Obama asked. "Lets fight to make sure our so-called allies in the Middle East -- the Saudis and the Egyptians -- stop oppressing their own people, and suppressing dissent, and tolerating corruption and inequality."

So much has changed in the world since that awkward bow in 2009, never mind since 2002, and the nature of the U.S.-Saudi relationship has changed along with it. As the eight years of George W. Bush came to an end, the oil price was less than $50 per barrel, and would climb to well over $100 in 2014. Few people had heard of shale oil -- mention of the possibility of U.S. energy independence, which the oil could soon make possible, would have been met with derisive laughter. In the Middle East, Egyptian President Hosni Mubarak was very much in power, as was Syrias Bashar al-Assad. It would be two more years before uprisings would seize those countries, and Washingtons response in both cases would dismay Saudi officials.

Obama will meet King Salman in Riyadh on April 20, during what will likely be his final trip to Saudi Arabia during his presidency. Such meetings between national leaders are usually used for discussions about common interests rather than detailed agendas. The common question is: Are the allies on the same metaphorical page? But with the United States and Saudi Arabia today, it will be more interesting to see whether they can plausibly suggest they are still reading from the same book.

Although the upcoming visit is being touted as an effort in alliance-building, it will just as likely highlight how far Washington and Riyadh have drifted apart in the past eight years. For Obama, the key issue in the Middle East is the fight against the Islamic State: He wants to be able to continue to operate with the cover of a broad Islamic coalition, of which Saudi Arabia is a prominent member. For the House of Saud, the issue is Iran. For them, last years nuclear deal does not block Irans nascent nuclear status -- instead, it confirms it. Worse than that, Washington sees Iran as a potential ally in the fight against the Islamic State. In the words of one longtime Washington-based observer: "Saudi Arabia wanted a boyfriend called the United States. The United States instead chose Iran. Saudi Arabia is beyond jealousy."

Despite the possible pitfalls, both sides will have assembled lists of "asks" for the visit. These will probably be expressed in side meetings, given the kings increasing delegation of his powers to Crown Prince Muhammad bin Nayef, known as MbN, and particularly his son, Deputy Crown Prince Muhammad bin Salman, aka MbS. Besides the Islamic State and Iran, the topics are likely to include Yemen, where the kingdom is increasingly bogged down, though there is hope for peace talks. The crucial interlocutor will be MbS, the 30-year-old who is increasingly expected to become king sooner rather than later -- though the notional succession currently in place would first hand the crown to his cousin, MbN. MbS is known for touting his vision of a modernized Saudi Arabia with an economy that has moved beyond oil.

Obamas attitude toward Saudi Arabia does not seem to have changed since his 2002 speech, and his comments about the kingdoms rulers will be an elephant in the room during these talks. The presidents criticism of Americas "so-called allies" is a recurring theme in Jeffrey Goldbergs cover story for the Atlantic, "The Obama Doctrine." The 19,000-word article begins with Obamas retreat from his "red line" after Bashar al-Assads forces used sarin gas against civilians in 2013 -- an event that shocked U.S. allies in the Middle East and forced them to reconsider what U.S. security guarantees actually meant, but which the president described as a decision that made him "very proud."

Why Obama decided to give the interview now -- rather than, say, in April 2017 -- is a mystery to many, who see it as damaging his diplomatic credibility. The profile will cast a dark cloud over Obamas meetings in Riyadh and make the platitudes of his public statements less convincing. Counterterrorism cooperation, for instance, will be a key element in the talks -- but in the Atlantic, Obama questioned "the role that Americas Sunni Arab allies play in fomenting anti-American terrorism," Goldberg wrote, and "is clearly irritated that foreign-policy orthodoxy compels him to treat Saudi Arabia as an ally."

When Malcolm Turnbull, the new Australian prime minister, last year asked Obama, "Arent the Saudis your friends?" Goldberg writes: "Obama smiled. Its complicated, he said."

Obamas skepticism appears to have permeated his entire administration. Its gotten to the point where Saudi officials fear that the administration prefers their rivals in Tehran to their longstanding ally. "In the White House these days, one occasionally hears Obamas National Security Council officials pointedly reminding visitors that the large majority of 9/11 hijackers were not Iranian, but Saudi," Goldberg wrote. When the author observed to Obama that he wasnt as likely as his predecessors to instinctively back Saudi Arabia in a dispute with Iran, Goldberg continued, Obama "didnt disagree."

Obama simply doesnt seem to share the view of many Middle East leaders that the Islamic Republic of Iran wants to diminish U.S. influence and change the balance of power in the region. Saudi leaders increasingly fear the president has no interest in constraining Irans regional ambitions. The single line that probably generated the most apoplexy in Riyadh when the Atlantic profile was published was when the president implored Iran and its rivals "to find an effective way to share the neighborhood and institute some sort of cold peace."

Saudi Arabia has no interest in sharing the Arab world with its archrival. It sees Iran as challenging its leadership of the Islamic world and undermining its standing in the Arab world. Given Irans nuclear agreement and its revival in oil production, Riyadhs status as a leader of the energy world is also threatened -- even if it will be years, if ever, that Iran can rival its standing as the worlds largest oil exporter.

These fundamentally different perspectives on the Middle East may be the cause of the tensions between Riyadh and Washington, but Obama and King Salman will face other problems when they come face-to-face this week. Meetings with the 80-year-old Saudi monarch are carefully choreographed to obscure, at least to the public gaze, Salmans increasing infirmity. Obama has already encountered this. When he came to Riyadh early last year to offer condolences on the death of King Abdullah, he had a conversation with Salman during which the king simply walked away without warning. Aides attempted to excuse him, saying he needed to break for prayers. Last September, when King Salman visited the Oval Office, he brought his favorite son, Muhammad bin Salman, to do the talking.

For most meetings, King Salman has a computer screen, often obscured by flowers, in front of him, serving as a teleprompter. With a recent U.S. delegation, the royal court devised another stratagem -- the king spent the meeting looking beyond the group at a widescreen television suspended from the ceiling. An aide off to one side furiously hammered talking points into a keyboard.

The two heads of state will not be able to avoid discussing their rival interpretations of the events of 9/11, when 15 out of the 19 hijackers were Saudi. The issue has been revived by the calls in Congress for the publication of the missing 28 pages from the 9/11 Report, which have remained classified, supposedly to spare the Saudi government embarrassment because of possible connections between the hijackers and Saudi officials. Riyadhs continuing sensitivity on this point was underscored over the weekend, when the kingdom warned that it would sell off U.S. assets worth hundreds of billions of dollars if Congress passes a bill allowing the Saudi government to be held responsible in American courts for any role in the Sept. 11, 2001, attacks.

How this issue will play out is hard to predict. But as I first wrote in an August 2002 Wall Street Journal op-ed, there is much more to the links between the hijackers and the House of Saud than many are willing to admit. That article cited a Jan. 9 story in U.S. News & World Report, titled "Princely Payments," in which senior intelligence officials and a former Clinton administration official said that two senior Saudi princes had been paying off al Qaeda chief Osama bin Laden since a 1995 bombing in Riyadh, which killed five U.S. military advisors.

Saudi officials vehemently denied the claim, with current Foreign Minister Adel al-Jubeir quoted as saying: "Wheres the evidence? Nobody offers proof. Theres no paper trail."

As I wrote in the Wall Street Journal in 2002: "I followed the lead and quickly found U.S. and British officials to tell me the names of the two senior princes. They were using Saudi official money -- not their own -- to pay off bin Laden to cause trouble elsewhere but not in the kingdom. The amounts involved were hundreds of millions of dollars, and it continued after Sept. 11. I asked a British official recently whether the payments had stopped. He said he hoped they had, but was not sure."

If the Saudi leadership hopes to repair its relationship with the United States, it must find a way to put questions like this to bed. But the starkness of the presidents criticisms in the Atlantic probably make rapprochement to the former levels of diplomatic and economic intimacy between the United States and Saudi Arabia impossible, in any case.

The president certainly doesnt intend to travel to Riyadh to sign the death certificate of the relationship. Nevertheless, the Obama administration may have ushered in a new era in ties between Washington and Riyadh -- one more distant and marred by suspicion than in years past. One way or another, it will be a historic trip.

The Long Divorce:saudi arabia and U.S.A(مقالات راهبردی - انگلیسی )

he initial defining moment of President Barack Obamas attitude toward Saudi Arabia, for many people, was when he bowed to King Abdullah as he shook his hand at the London G-20 summit meeting in April 2009. The gesture, which the White House vehemently denied was a bow at all, was variously interpreted as the new president groveling toward an important ally, or an early sign of Obamas capacity to charm.

The Saudis themselves probably werent fooled. They would have known of Obamas 2002 speech in Chicago, just over a year after the terror attacks of 9/11. That speech is most famous for Obamas opposition to President George W. Bushs planned invasion of Iraq, which he referred to as a "dumb war." But the then-state senator also had a pointed message about the two countries that formed the pillars of U.S. influence in the Middle East.

"You want a fight, President Bush?" Obama asked. "Lets fight to make sure our so-called allies in the Middle East -- the Saudis and the Egyptians -- stop oppressing their own people, and suppressing dissent, and tolerating corruption and inequality."

So much has changed in the world since that awkward bow in 2009, never mind since 2002, and the nature of the U.S.-Saudi relationship has changed along with it. As the eight years of George W. Bush came to an end, the oil price was less than $50 per barrel, and would climb to well over $100 in 2014. Few people had heard of shale oil -- mention of the possibility of U.S. energy independence, which the oil could soon make possible, would have been met with derisive laughter. In the Middle East, Egyptian President Hosni Mubarak was very much in power, as was Syrias Bashar al-Assad. It would be two more years before uprisings would seize those countries, and Washingtons response in both cases would dismay Saudi officials.

Obama will meet King Salman in Riyadh on April 20, during what will likely be his final trip to Saudi Arabia during his presidency. Such meetings between national leaders are usually used for discussions about common interests rather than detailed agendas. The common question is: Are the allies on the same metaphorical page? But with the United States and Saudi Arabia today, it will be more interesting to see whether they can plausibly suggest they are still reading from the same book.

Although the upcoming visit is being touted as an effort in alliance-building, it will just as likely highlight how far Washington and Riyadh have drifted apart in the past eight years. For Obama, the key issue in the Middle East is the fight against the Islamic State: He wants to be able to continue to operate with the cover of a broad Islamic coalition, of which Saudi Arabia is a prominent member. For the House of Saud, the issue is Iran. For them, last years nuclear deal does not block Irans nascent nuclear status -- instead, it confirms it. Worse than that, Washington sees Iran as a potential ally in the fight against the Islamic State. In the words of one longtime Washington-based observer: "Saudi Arabia wanted a boyfriend called the United States. The United States instead chose Iran. Saudi Arabia is beyond jealousy."

Despite the possible pitfalls, both sides will have assembled lists of "asks" for the visit. These will probably be expressed in side meetings, given the kings increasing delegation of his powers to Crown Prince Muhammad bin Nayef, known as MbN, and particularly his son, Deputy Crown Prince Muhammad bin Salman, aka MbS. Besides the Islamic State and Iran, the topics are likely to include Yemen, where the kingdom is increasingly bogged down, though there is hope for peace talks. The crucial interlocutor will be MbS, the 30-year-old who is increasingly expected to become king sooner rather than later -- though the notional succession currently in place would first hand the crown to his cousin, MbN. MbS is known for touting his vision of a modernized Saudi Arabia with an economy that has moved beyond oil.

Obamas attitude toward Saudi Arabia does not seem to have changed since his 2002 speech, and his comments about the kingdoms rulers will be an elephant in the room during these talks. The presidents criticism of Americas "so-called allies" is a recurring theme in Jeffrey Goldbergs cover story for the Atlantic, "The Obama Doctrine." The 19,000-word article begins with Obamas retreat from his "red line" after Bashar al-Assads forces used sarin gas against civilians in 2013 -- an event that shocked U.S. allies in the Middle East and forced them to reconsider what U.S. security guarantees actually meant, but which the president described as a decision that made him "very proud."

Why Obama decided to give the interview now -- rather than, say, in April 2017 -- is a mystery to many, who see it as damaging his diplomatic credibility. The profile will cast a dark cloud over Obamas meetings in Riyadh and make the platitudes of his public statements less convincing. Counterterrorism cooperation, for instance, will be a key element in the talks -- but in the Atlantic, Obama questioned "the role that Americas Sunni Arab allies play in fomenting anti-American terrorism," Goldberg wrote, and "is clearly irritated that foreign-policy orthodoxy compels him to treat Saudi Arabia as an ally."

When Malcolm Turnbull, the new Australian prime minister, last year asked Obama, "Arent the Saudis your friends?" Goldberg writes: "Obama smiled. Its complicated, he said."

Obamas skepticism appears to have permeated his entire administration. Its gotten to the point where Saudi officials fear that the administration prefers their rivals in Tehran to their longstanding ally. "In the White House these days, one occasionally hears Obamas National Security Council officials pointedly reminding visitors that the large majority of 9/11 hijackers were not Iranian, but Saudi," Goldberg wrote. When the author observed to Obama that he wasnt as likely as his predecessors to instinctively back Saudi Arabia in a dispute with Iran, Goldberg continued, Obama "didnt disagree."

Obama simply doesnt seem to share the view of many Middle East leaders that the Islamic Republic of Iran wants to diminish U.S. influence and change the balance of power in the region. Saudi leaders increasingly fear the president has no interest in constraining Irans regional ambitions. The single line that probably generated the most apoplexy in Riyadh when the Atlantic profile was published was when the president implored Iran and its rivals "to find an effective way to share the neighborhood and institute some sort of cold peace."

Saudi Arabia has no interest in sharing the Arab world with its archrival. It sees Iran as challenging its leadership of the Islamic world and undermining its standing in the Arab world. Given Irans nuclear agreement and its revival in oil production, Riyadhs status as a leader of the energy world is also threatened -- even if it will be years, if ever, that Iran can rival its standing as the worlds largest oil exporter.

These fundamentally different perspectives on the Middle East may be the cause of the tensions between Riyadh and Washington, but Obama and King Salman will face other problems when they come face-to-face this week. Meetings with the 80-year-old Saudi monarch are carefully choreographed to obscure, at least to the public gaze, Salmans increasing infirmity. Obama has already encountered this. When he came to Riyadh early last year to offer condolences on the death of King Abdullah, he had a conversation with Salman during which the king simply walked away without warning. Aides attempted to excuse him, saying he needed to break for prayers. Last September, when King Salman visited the Oval Office, he brought his favorite son, Muhammad bin Salman, to do the talking.

For most meetings, King Salman has a computer screen, often obscured by flowers, in front of him, serving as a teleprompter. With a recent U.S. delegation, the royal court devised another stratagem -- the king spent the meeting looking beyond the group at a widescreen television suspended from the ceiling. An aide off to one side furiously hammered talking points into a keyboard.

The two heads of state will not be able to avoid discussing their rival interpretations of the events of 9/11, when 15 out of the 19 hijackers were Saudi. The issue has been revived by the calls in Congress for the publication of the missing 28 pages from the 9/11 Report, which have remained classified, supposedly to spare the Saudi government embarrassment because of possible connections between the hijackers and Saudi officials. Riyadhs continuing sensitivity on this point was underscored over the weekend, when the kingdom warned that it would sell off U.S. assets worth hundreds of billions of dollars if Congress passes a bill allowing the Saudi government to be held responsible in American courts for any role in the Sept. 11, 2001, attacks.

How this issue will play out is hard to predict. But as I first wrote in an August 2002 Wall Street Journal op-ed, there is much more to the links between the hijackers and the House of Saud than many are willing to admit. That article cited a Jan. 9 story in U.S. News & World Report, titled "Princely Payments," in which senior intelligence officials and a former Clinton administration official said that two senior Saudi princes had been paying off al Qaeda chief Osama bin Laden since a 1995 bombing in Riyadh, which killed five U.S. military advisors.

Saudi officials vehemently denied the claim, with current Foreign Minister Adel al-Jubeir quoted as saying: "Wheres the evidence? Nobody offers proof. Theres no paper trail."

As I wrote in the Wall Street Journal in 2002: "I followed the lead and quickly found U.S. and British officials to tell me the names of the two senior princes. They were using Saudi official money -- not their own -- to pay off bin Laden to cause trouble elsewhere but not in the kingdom. The amounts involved were hundreds of millions of dollars, and it continued after Sept. 11. I asked a British official recently whether the payments had stopped. He said he hoped they had, but was not sure."

If the Saudi leadership hopes to repair its relationship with the United States, it must find a way to put questions like this to bed. But the starkness of the presidents criticisms in the Atlantic probably make rapprochement to the former levels of diplomatic and economic intimacy between the United States and Saudi Arabia impossible, in any case.

The president certainly doesnt intend to travel to Riyadh to sign the death certificate of the relationship. Nevertheless, the Obama administration may have ushered in a new era in ties between Washington and Riyadh -- one more distant and marred by suspicion than in years past. One way or another, it will be a historic trip.

ملاقات با حسن عز الدین مسئول روابط عربی حزب الله30فروردین95(سخنرانی - عکس )

به یاد شهدای هسته ای (یادداشت -مسایل داخلی )

در روز ملی فناوری هسته ای

به یاد شهدای هسته ای 

در روز ملی فناوری هسته ای یاد همه شهدا خصوصا شهدای عزیز هسته ای را گرامی می داریم و به روح همه آنان درود می فرستیم و به کسانی که موجب عزت کشورمان شدند احترام می گذاریم. به روح مطهر همشهری عزیزم شهید مصطفی احمدی روشن،به شهید شهریاری ، به شهید علی محمدی،شهید رضایی نژاد و همه شهدای انقلاب اسلامی ، جنگ تحمیلی ، مقاومت و مدافعین حرم که راه ورسمشان بریدن از دنیا و خلق عزت است و دفاع همچنان باقی است و انقلاب همچنان جاری . راهشان پر رهرو باد

آرمیتا دختر شهید احمدی روشن

__________________

زندگینامه شهدای هسته ای

شهیدان انرژی هسته ای که از اول انقلاب اسلامی تا کنون توسط سرویسهای اطلاعاتی رژیم صهیونیستی و سازمان سیا به شهادت رسیده اند نمونه کوچکی از تلاش دشمنان این مرز و بوم برای حذف فیزیکی دانشمندان هسته ای است .

ترس رژیم صهیونیستی و آمریکا از هسته ای شدن ایران تا حدی است که با رو آوردن به ترور و از بین بردن گنجینه های علمی انرژی اتمی قصد دارند تا پیشرفت های ایران را متوقف کنند .در این بخش آسمونی به بررسی زندگینامه شهدای هسته ای پرداخته ایم.


شهید مصطفی احمدی روشن 

تولد : 1358، همدان

شهادت : 21دی 1390

شهید مصطفی احمدی‌روشن متولد سال 1358ش در روستای سنگستان استان همدان ایران است. وی دوران کودکی خود را در خانواده‌ای فقیر در این روستا گذراند درحالی‌که علاقه زیادی به تحصیل داشت. خانواده وی در محله‌ای واقع در پشت امامزاده یحیی همدان به نام محوطه آقاجانی بیگ و در خانه اجاره‌ای قدیمی با امکاناتی اندک زندگی می‌کردند.

پدر وی راننده مینی‌بوس بود و در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران سال‌های بسیاری را به مبارزه با دشمن بعثی پرداخته بود. شهید روشن، دوران راهنمایی را با رتبه عالی از مدرسه خیام همدان فارغ‌التحصیل شد و به دبیرستان ابن‌سینا رفت.

پس از آن نیز در آزمون سراسری سال 77شرکت کرد و وارد دانشگاه صنعتی شریف تهران و سپس در سال 81از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. شهید احمدی‌روشن با وجود سن پایین- حدود 32سال- دارای مقالات متعدد علمی در رشته پلیمر بوده است.

وی در سال 1380ش و در دوران تحصیل خود در این دانشگاه در پروژه ساخت غشاهای پلیمری برای جداسازی گازها که برای نخستین بار در کشور انجام می‌شد همکاری داشته است. بنا بر گزارشات رسیده بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیش از شهادت دکتر احمدی روشن با وی دیدار داشته‌اند.

وجود نام شهید احمدی‌روشن در لیست شورای امنیت و دیدار وی با بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گمانه‌زنی‌ها درباره رابطه اسامی موجود در لیست با ترورها را افزایش داده است.

صبح چهارشنبه 21دی 1390در دومین سالگرد ترور شهید علی‌محمدی ساعت 8:20صبح انفجار یک خودروی پژو 405توسط تیم تروریستی سیا و موساد باعث به شهادت رسیدن ایشان شد. یک دستگاه موتورسیکلت با دو سوار مقابل دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی بمب دست‌سازی را به در سمت راست جلوی اتومبیل حامل شهید احمدی‌روشن چسبانده و بعد از طی مسافتی حدود 200تا 300متر این بمب عمل کرده و باعث انفجار خودرو می‌شود.

راننده شهید احمدی‌روشن، رضا قشقایی، نیز در پی این عملیات تروریستی به شهادت رسید.
__________________

شهـیـد مجید شهریاری 

تولد : 1354، زنجان

شهادت : 8 آذر 1389

دکتر مجید شهریاری در سال ۱۳۴۵ و در زنجان متولد شد. ایشان متاهل و دارای دو فرزند به نام‌های محسن و زهرا بودند. همسر ایشان شهید زنده یاد خانم بهجت قاسمی عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی است.

ایشان تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در زنجان، دوره کارشناسی را در رشته مهندسی الکترونیک در دانشگاه صنعتی امیر کبیر (از سال ۱۳۶۳ تا سال ۱۳۶۸)، دوره کارشناسی ارشد را در رشته مهندسی هسته‌ای در دانشگاه صنعتی شریف (از سال ۱۳۶۹ تا سال ۱۳۷۱) و دوره دکتری در رشته مهندسی تکنولوژی فناوری هسته‌ای را در دانشگاه امیرکبیر (از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۷) گذراند.

پس از فراغت از تحصیل در دانشگاه امیرکبیر به‌عنوان عضو هیأت علمی مشغول به‌کار شد.

وی پس از استعفا از دانشگاه امیرکبیر به خاطر نبود بستر مناسب برای همکاری وی در سال ۱۳۸۰ به دانشگاه شهید بهشتی پیوست. و در سال ۸۵ با راه‌اندازی دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی به عضویت هیئت علمی آن درآمد.

همراه با دکتر مسعود علیمحمدی، دکترای فیزیک ذرات بنیادی و عضو هیات علمی دانشگاه تهران،از مشاوران ایران در پروژه مهم سزامی بودند.

برگزاری دوره‌هایی چون «کارگاه آموزشی آشنائی با کدهای محاسباتی راکتورهای هسته ای» از جمله سوابق دکتر شهریاری بوده‌است. یکی از طرح‌های مهم دکتر شهریاری، طراحی‌های تئوریک مربوط به
ساخت نسل جدید راکتورهای هسته‌ای است که بازتاب زیادی نیز در مراکز علمی جهان داشت.

او از جمله کارشناس ارشد مبارزه با کرم رایانه‌ای استاکس‌نت بود.ترور استادان فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی ایران در تهران در ۸ آذر ۱۳۸۹ باعث کشته‌شدن یک تن از این استادان شد.

این انفجارها که برای ترور مجید شهریاری و فریدون عباسی دو تن از استادان فیزیک دانشگاه شهید بهشتی انجام شد موجب کشته شدن مجید شهریاری و مجروح شدن ۲ نفر از همراهان وی شد.گرچه خانواده وی مایل بودند که فرزندشان در زنجان دفن شود اما نهایت وی در امامزاده صالح تهران دفن‌شد.
______________________
شهید مسعود علی‌محمدی 

تولد : ۱۳۳۸، تهران

شهادت : ۲۲ دی ۱۳۸۸

مسعود علیمحمدی ۳ شهریور ۱۳۳۸ در تهران دیده به جهان هستی گشود. پس از طی دوره‌های مقدماتی تحصیلی با بالاترین رتبه‌ها وارد دانشگاه شیراز شد و مدرک کارشناسی خود در رشته فیزیک را از این دانشگاه در سال ۱۳۶۴ دریافت کرد.

پس از آن برای طی دوره‌های تکمیلی به مهم‌ترین دانشگاه صنعتی کشور راه یافت و در مقاطع کارشناسی ارشد (۱۳۶۷) و دکترای فیزیک با گرایش ذرات بنیادی از دانشگاه صنعتی شریف فارغ‌التحصیل شد. او از نخستین دانشجویان دوره دکترای فیزیک در داخل ایران بود و نخستین شخصی است که در ایران دکترای خود را در فیزیک دریافت کرده است. او ده‌ها مقاله ISI منتشر کرد و همچنین از نخستین دانشجویان پسا دکتری در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی بود.

تخصص اصلی او ذرات بنیادی، انرژی‌های بالا و کیهان‌شناسی بوده است. با پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات) نیز طی سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰ همکاری داشت. ازجمله درس‌های ارائه شده توسط وی می‌توان به مکانیک کوانتومی و الکترومغناطیس، مکانیک آماری، ذرات بنیادی و نظریه میدان‌های کوانتومی اشاره کرد.

علیمحمدی، یکی از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی خوارزمی در سال ۸۶ بود و در پژوهش‌های بنیادی رتبه دوم را کسب کرد. وی از سال ۱۳۷۴ در دانشکده فیزیک دانشگاه تهران مشغول به تدریس بود و عضو هیأت علمی این دانشگاه بود.

وی در مقاطع مختلف تحصیلی شاخه فیزیک در تربیت معلم و همچنین به‌عنوان استاد راهنما و مشاور در پروژه‌های پایان‌نامه‌های مرتبط با علوم فیزیکی، به فعالیت مشغول بوده است. انفجار بمب در قیطریه تهران در ساعت 7:30 صبح ۲۲ دی ۱۳۸۸ روی داد.

در این حادثه مسعود علیمحمدی کشته شد، دو فرد دیگر زخمی شدند و خساراتی به ساختمان مجاور وارد شد. بمب جاسازی شده در یک موتورسیکلت که به فاصله یک‌متری از در ورودی منزل علیمحمدی به یک درخت بسته شده بود، قرار داشت. روحش شاد و طریقش پررهرو باد.

___________________

شهید داریوش رضایی‌نژاد 

تولد : 1356، ایلام

شهادت : اول مرداد 1390

شهید دکتر داریوش رضایی‌نژاد در صبح پنجشنبه 29 بهمن سال 1356 در شهرستان آبدانان از شهرستان‌های استان ایلام به دنیا آمد. وی همچنین به واسطه اینکه جثه‌اش ظریف‌تر و کمی ریزتر از هم سن و سالانش بود همراه با متولدین 1357 وارد دوره ابتدایی شد و همیشه با هوش و توانایی خود معلم و دانش‌آموزان را تحت‌تأثیر قرارمی‌داد.

شهید رضایی‌نژاد،کلاس سوم ابتدایی را طی تابستان گذراند و دیگر سال‌های دوره ابتدایی شاگرد اول و نماینده کلاس بود. در دوره راهنمایی با توجه به ظرفیت هوشی بسیار بالای داریوش، مقطع دوم را نیز در تابستان گذراند و با توجه به این سرعت بالا در کسب مدارج علمی توانست پیش از همکلاسی‌های خود دوره متوسطه را به پایان برساند و در تیرماه 1373 دیپلم خود را در رشته ریاضی دریافت کرد.

دکتر داریوش رضایی‌نژاد چندین بار در مسابقات علمی استان ایلام مقام اول را کسب کرد. وی همچنین در مهر‌ماه 1373 در رشته مهندسی برق، گرایش قدرت، در دانشگاه پذیرفته شد.

ایشان باوجود پذیرش در بسیاری از رشته‌های مهندسی در دانشگاه‌های معتبر تهران، اصفهان و شیراز بنا بر انتخاب خود وارد دانشگاه صنعتی مالک اشتر اصفهان شد. شهید والامقام دکتر داریوش رضایی‌نژاد با وجود نبوغ ذاتی در امور کارگاهی و آزمایشگاهی که از ویژگی‌های تمامی نوابغ و مخترعان است در تحصیل و پذیرش و اجرای آکادمیک نیز بسیار منظم و کوشا بود.

ایشان ضمن فراگیری و کسب تجربه در رشته خود، در زمینه استفاده از رایانه و علوم کامپیوتری بسیار توانا بود.شهید دکتر داریوش رضایی‌نژاد به محض فارغ التحصیلی به‌عنوان پژوهشگر در مراکز مهم تحقیقاتی و علمی کشور مشغول به‌کار شد.

در همان نخستین سال شروع به کار، در آزمون کارشناسی ارشد سال1378در رشته مهندسی برق، گرایش قدرت، در دانشگاه دولتی ارومیه پذیرفته و مشغول به ادامه تحصیل در دوره کارشناسی ارشد شد. ایشان در تیر‌ماه سال 1379ازدواج کرد و صاحب یک فرزند دختر به اسم آرمیتا شد که قبل از پنج سالگی و در برابر دیدگانش شاهد پرپر شدن پدر عزیزش بود.

جزئیات ترور

شاهدان عینی گفتند هسته ای به همراه همسر و دختر خردسالش،مقابل در خانه شان و در درون خودروی سواری خود مورد هدف تروریست ها قرار گرفت.یکی از همسایه ها گفت: تروریست ها دو موتور سوار بودند که کلاه کاسکت داشتند و صورتشان دیده نمی شد.

یک خانم میانسال نیز درباره ماجرا گفت: بلافاصله بعد از شنیدن صدای چند شلیک ،به کوچه آمدم و پیکر غرقه به خون او را دیدم که در آغوش همسرش بود و همسرش نیز که در این حادثه آسیب دیده بود ، جیغ می کشید و فریاد می زد: تو را به خدا کمک کنید!

صحنه رقت انگیز دیگر نیز گریه های دختر خردسال این دانشمند هسته ای بود که شوکه شده بود و مدام گریه می کرد که فوراً او را بغل کردم و به خانه بردم و به او آب دادم و بلافاصله با اورژانس تماس گرفتم.

پوکه های باقی مانده در محل نشان می دهد که در این ترور ۵ گلوله شلیک شد که یک گلوله به گردن این دانشمند و گلوله دیگر به دست وی اصابت کرده است.همچنین یک گلوله به در خانه اصابت کرده است.ضاربان بعد از ترور از محل متواری شدند.

این عده همچنین گفتند که نیم ساعت طول کشید تا اورژانس به محل حادثه برسد.گفتنی است این حادثه در خیابان بنی‌هاشم خیابان خادم رضائیان رخ داده است

27 سال است گل تپه بخشداری دارد(شهرستان کبودرآهنگ )

کبودراهنگ کی قرار است از این لیست خارج شود؟(شهرستان کبودرآهنگ )

تصویب نامه در خصوص تعیین مناطق محروم و کمتر توسعه یافته در امور حمایتی

مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در خصوص طرح جامع شهر کبودرآهنگ(شهرستان کبودرآهنگ )

شماره91/300/33091 ۲۵/۵/۱۳۹۱

مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در خصوص طرح جامع شهر کبودرآهنگ 
  
استاندار محترم و رییس شورای برنامه ریزی و توسعه استان همدان
       در اجرای بند (5) ماده (4) قانون تأسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران و ماده (42) آئین نامه نحوه بررسی و تصویب طرحهای توسعه و عمران محلی، ناحیه ای، منطقه ای و ملی و مقررات شهرسازی و معماری کشور، مصوب 12/10/1378 هیأت محترم وزیران، به استحضار می رساند، شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در جلسه مورخ 16/5/1391 طرح جامع شهر کبودرآهنگ را که در اجرای بند (2) از ماده (3) قانون تغییرنام وزارت آبادانی و مسکن به مسـکن و شهرسازی و تعیین وظایف آن، توسط این وزارتخانه تهیه و در تاریخ 22/1/1388 در شورای برنامه ریزی و توسعه استان همدان به تصویب رسیده بود را مورد بررسی نهایی قرار داد و ضمن تصویب طرح مقرر نمود:
       1ـ عناوین کاربری های پیشنهادی مطابق طرح تدقیق تعاریف و مفاهیم کاربری های شهری و تعیین سرانه آنها مصوب 10/3/1389 شورای عالی شهرسازی و معماری اصلاح و ارائه گردد.
       2ـ اساس طرح جامع مطابق دستورالعمل تشخیص اساس طرح جامع شهر مصوب 23/12/1363 شورای عالی شهرسازی و معماری و آستانه مغایرت های اساسی براساس تبصره یک ذیل ماده 44 آئین نامه نحوه بررسی و تصویب طرحهای توسعه و عمران محلی، ناحیه ای، منطقه ای و ملی و مقررات شهرسازی و معماری کشور مصوب 12/10/1378 هیأت محترم وزیران تهیه و ارائه گردد.
       3ـ نقشه منطقه بندی حریم مطابق بند 8 مصوبه ضوابط جلوگیری از افزایش محدوده شهرها مصوب مورخ 10/8/1378 و بند 7 مصوبه تفویض اختیار شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در خصوص بررسی و تصویب طرحهای جامع شهرهای زیر صدهزار نفر به شورای برنامه ریزی و توسعه استان مصوب 15/5/1386 شورای عالی شهرسازی و معماری و با رعایت مصوبه مورخ 10/3/1389 شورای عالی شهرسازی و معماری در خصوص طرح تدقیق تعاریف و مفاهیم کاربری های شهر و تعیین سرانه آن منطبق بر جداول و ضوابط و مقررات پیشنهادی طرح جامع تهیه و ارائه گردد.
       4ـ افق طرح جامع با حفظ سطوح و سرانه ها، جمعیت پیشنهادی به سال 1404 افزایش یابد.
این طرح براساس جمعیت پیش بینی شده برای شهر تا پایان دوره طرح (1400) معادل 32700 نفر در محدوده ای به وسعت 52/508 هکتار شامل کاربری های موردنیاز ساکنان شهر (با تراکم ناخالص پیشنهادی 15 نفر در هکتار) و حریمی به مساحت 2295 هکتار تهیه و به تصویب شورای برنامه ریزی و توسعه استان رسیده بود.
       ضروری می داند از مشارکت مؤثر و ثمربخش کارگروه تخصصی امور زیربنائی و شهرسازی و شورای برنامه ریزی و توسعه آن استان به ریاست جنابعالی در فرایند بررسی و تصویب طرح مذکور قدردانی نموده و امید است که با اجرای دقیق طرح لازم الاجرای یاد شده توسط شهرداری و سایر دستگاه های ذی ربط در توسعه و عمران شهر، زمینه توسعه کالبدی موزون شهر و همچنین توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن و مآلاً آسایش و رفاه و سلامت محیط زیست شهروندان محترم شهر کبودرآهنگ بیش از پیش فراهم گردد.
       خواهشمند است دستور فرمایید مراتب به طرق مقتضی به اطلاع شورای محترم اسلامی شهر و شهردار محترم مربوطه و سایر مراجع ذی ربط رسانیده شود.
       همچنین دستور فرمائید اسناد و مدارک طرح در اجرای ماده 42 آئین نامه نحوه بررسی و تصویب طرحها مصوب 12/10/1378 هیأت محترم وزیران، پس از اعمال موارد فوق الذکر، در موعد مقرر (حداکثر 45 روز) تهیه و ارسال نمایند تا جهت اجرا ابلاغ گردد.

معاون وزیر و دبیر شورای عالی شهرسازی و معماری ایران ـ میرمحمد غراوی

آزادی تدمر پایان رؤیای داعش برای رسیدن به مدیترانه(یادداشت - مسائل راهبردی )

آزادی شهر باستانی «تدمر» یا «عروس صحرا» بر خلاف عدم انعکاس تبعات و پیامدهای آن برای تروریست‌ها و حامیان منطقه‌ای و بین‌المللی‌شان، در سرنوشت کلی سوریه، بسیار تأثیرگذار است.

در این گزارش نگاهی انداخته‌ایم به طرحی بی‌سروصدا که داعش در حال اجرای آن بود تا شمال عراق را به ساحل شرقی مدیترانه متصل کند؛ طرحی که تجزیه سوریه را بسادگی میسر می‌کرد. اما آزادی تدمر این رؤیای شیرین را بر باد داد.

سفر هیات پارلمانی از مجلس به لبنان(یادداشت-تحولات منطقه غرب آسیا )

هیاتی از کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور با حضور  امیر خجسته رئیس این کمیسیون  و نماینده مردم  همدان در مجلس شورای اسلامی ، دکتر زاکانی نماینده تهران ، زارع نماینده یزد و رضایی نماینده  خمین و وارد بیروت شدنداین هیات ، با سید حسن نصرالله  دبیرکل محترم حزب الله ، نبیه  بری رئیس مجلس لبنان،« محمد فنیش» وزیر مشاور در امور مجلس نمایندگان لبنان در دولت این کشور، اعضای کیسیون امور دفاعی و داخلی لبنان در مجلس نمایندگان این کشور به ریاست « سمیر جسر» و « عدنان منصور» وزیر سابق امور خارجه لبنان به طور جداگانه دیدار و گفت وگو کرد. هیات پارلمانی جمهوری اسلامی ایران همچنین با حضور در روضه الشهدا در ضاحیه جنوبی بیروت به مقام شامخ شهدای مقاومت اسلامی از جمله فرمانده بزرگ حزب الله شهید حاج عماد مغنیه و فرزندش شهید جهاد مغنیه وهمچنین سید هادی نصرالله فرزند سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله  و حاج رضا رضوان  شهید انفجار سفارت ج.ا.ایران در بیروت با قرائت فاتحه احترام کرد.

بیانات بسیار مهم مقام معظم رهبری در آغاز سال جدید (متفرقه )

سفر رئیس شورای روابط خارجی کشورمان به لبنان(یادداشت-تحولات منطقه غرب آسیا )

دکترکمال خرازی  وزیر امورخارجه سابق و رئیس شورای راهبردی روابط خارجی روز چهارشنبه 26 اسفند 94در بیروت با وزیر امور خارجه لبنان  و نخست وزیر و سایر مقامات لبنانی دیدار و  و گفت و گو کرد 

حرف رفتن مزن ای یار دلم می‌شکند(متفرقه )

حرف رفتن مزن ای یار دلم می‌شکند

گر نباشی تو علمدار علم می‌شکند

حرف رفتن مزن ای یار دلم می‌شکند

گر نباشی تو علمدار

علم می‌شکند

تو تمامی امید دل مایی آقا

رف رفتن که شود لوح و قلم می‌شکند
حادثه پشت اشک در راه است
پس از آن بغض انقلابی‌ها
باز هم جنگ نرم در راه است
دشمنی‌ها و شب نخوابی‌ها
رهبر روزهای طوفانی
اشک‌هایش همیشه پرمعناست
بغض او یک کتاب فلسفه است
حکم او سرنوشت خانه ماست

خواب کابوس وار فتنه‌گران
حاکم قلب‌های آینه‌ای
زنده باشد به کوری دشمن
رهبرم، الامام خامنه‌ای